La maison du canal

Het zogenaamde 'Luikerhuis in de heide' aan de Watering in Elen (Dilsen-Stokkem) was de woning van de dijkmeester van de wateringen. Het gebouw dateert uit het midden van de 19de eeuw, toen de wateringen ontstonden. In 1854 werd Wilhelm Brüll als dijkmeester van de wateringen aangeworven, hij was de grootvader van de schrijver G. Simenon langs moederszijde. Tijdens de Eerste Wereldoorlog verbleef schrijver Georges Simenon een tijdje in het huis. Zijn roman 'La maison du canal' (1932) is gebaseerd op dat verblijf en is verfilmd in 2003. In 2004 werd het Luikerhuis beschermd als monument. Het is nu eigendom van het Agentschap voor Natuur en Bos, maar staat al geruime tijd leeg. In 2014 is het woonhuis volledig uitgebrand, net vóór de plannen voor renovatie en herbestemming uitgevoerd konden worden.

Ecologisch beheer

De 30ha bloemrijke graslanden worden op een ecologische wijze beheerd. Gehooid in juni, met nabegrazing in de vroege herfst. In de stal vinden schapen een onderkomen die instaan voor de begrazing in het Nationaal Park Hoge Kempen.

Het bewateringssysteem is nog steeds zichtbaar en is in 2015 deels hersteld, zodat er terug kalkrijk kanaalwater van de Zuid-Willemsvaart kan vloeien over de graslanden.

Dit “vloeiweide-systeem” vind je ook nog terug in de ruim 6 ha grote boomgaard van Neeroeteren, even verderop gelegen. Elk jaar worden hier de sluizen geopend en zorgt het kanaalwater voor een rijke fruitoogst van 102 oude rassen hoogstamfruitbomen. Begrensd door houtkanten worden de grazige weiden omgevormd tot bloemenvelden waar allerlei insecten en vogels hun gading vinden. Enkele nieuw aangelegde poelen hopen de boomkikker te kunnen verleiden. Het gebied is een belangrijke stapsteen tussen nabijgelegen natuurgebieden zoals Bergerven en den Tösh. Uniek voor deze omgeving is dat je op een boogscheut staat van zowel Kempenbroek, de Maasvallei, de Duinengordel en het Nationaal Park Hoge Kempen.